Bazen anne babamın çocukluk travmalarına çözüm bulmaya çalışıp yapamadıkça aşırı üzülüyorum (hem kendim hem de onlar tarafından) ama artık kabul etmek gerekir ki herkes öncelikle kendi hayatından sorumlu bu hayatta...
14 Mayıs 2021
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Travmalar her zaman iz bırakır, çözmek istesek de “ya şöyle olursa, ya böyle olsaydı” tarzı söylemler oluşacağı için çözmek zor. Kişi önce kendinde bitirmeli işi diye düşünüyorum, naçizane fikrim..
YanıtlaSilkesinlikle katılıyorum
SilTravmalar gerçekten de zordur. Her seferinde zaten çoğu insanlar da benim gibi böyle şeyler yaşamıştır deyip geçiştiriyorum
YanıtlaSilbaşka türlü baş etmek daha da zorlaşıyor gerçekten
SilNedense ben de çoğu şeyden kendimi sorumlu tutarım, ailemden birilerinin başına bir şey gelse neden engel olmadım diye kendimi yiyip bitiririm, sanki elimdeymiş gibi. Sanırım benim de ara ara bunu kendime hatırlatmam gerek...
YanıtlaSilçok pis bir duygu bir şey yapamıyor olmak ama kabul etmeliyiz ki onlar bu durumu değiştirmek istiyor olsa zaten içinden çıkmaya çalışırlardı, demek ki bildikleri alandan yani konfor alanlarından çıkmak istemiyorlar... başkalarının yaşamına çok da müdahale etme hakkımız yok aslında bu aileden biri de olsa... bir yere kadar belki ama sonrası onların hayatı onları seçimi.
Silbunu kabul etmek ve uygulamak zor işte... benim de sık sık hatırlatmam gerek kendime.