Seni hayata güldüren nedir? Seni hayata küstüren nedir?

Derin dalgaların arasında, kendini bıraktığın an kaybolup gideceğini bildiğin hale umutsuz çırpınışlarının sonu gelmiyorsa, hala vazgeçmemişsin demektir hayattan. Yanına yaklaşan bir tahta parçası heyecanla gözlerini parlatıyorsa, beklentilerini canlı tutmaya hala bir fırsatın olduğu içindir. 

Babayla sorunu olanlar genelde daha çok ağlarlarmış babalarının ardından, çünkü bir düzelme umudu taşırlar içlerinde, ellerinde olmadan. Bir şeyler düzelecek, o da sevecek, anlayacak... 

Hayatla ne kadar düşman da olsak, bir şeyler düzelsin istiyoruz, bekliyoruz. İsyan edebiliriz, vaz geçebiliriz, blöf yapabiliriz ama yine de istiyoruz. Bir şeyler yolunda gitsin, mutlu edecek şeyler olsun, hayat göz yaşlarımızı silsin diye bekliyoruz. 

Bazen hayat mendil uzatıyor gözümüzdeki yaşları silelim diye, ama o kadar küsmüş oluyoruz ki ille de o silsin diye mendili bile almıyoruz.

Gülmek ya da küsmek, bir tercih midir? Biz mi seçeriz? İnadına küsmeyip, gülmek midir hayatın şifresi... Küsmek nedir? Çocukluk? Mağrur bir duruştan bir durak öncesi? Peki ya gülmek? Delilik?