Durup dururken aklıma eskiden deli divane aşık olduğum ama bana karşılık vermeyen birini, arkadaşımın bana ayarlama bahanesiyle kendisine ayarlaması geldi. Güya benim için onunla muhabbet kurmaya başlayıp sürekli bana “ay bu resmen salak ya napcan sen bunla uğraşılmaz gerizekalı falan galiba” diyip sevgili oluvermişti...
Çocuğun bana yüz vermeme sebebi de en yakın arkadaşının bana aşık olmasından kaynaklı olabileceğini anlamıştım sonradan. Zaten davranışları bi hoşlanıyor gibiydi bi ilgilenmiyor gibiydi deliriyordum artık. Bundanmış demek...
O bana aşık olduğunu söyleyen en yakın arkadaş bana açılınca(bu arada bu çocuk benden hoşlandığı ilk dakikada bu benim aşık olduğum kişiye söylemiş hemen bana göz koymasın diye, salak)ve biz nedense sevgili olduğumuzda (boşluğuma geldi kesin) anlatıyordu işte ilk sinemaya davet ettiğinde o platonik aşık olduğum kişi tavsiye etmiş filmi mesela, ve film full vurdulu kırdılı aksiyon filmiydi. Çok sıkıcıydı. Beni sinemaya götüren kişi “ben de hiç sevmem böyle filmleri” demişti e o zaman niye ilk buluşmada kızı buna götürüyorsun di mi.
Çok seviyordum ya. Keşke olsaydık bence çok güzel olurduk. Aslında olabilirdik de bu insanlar taş koymasaydı. Neyse napalım, vardır bir hayır.
Şimdi kızı bilmiyorum ama bu iki eleman da evlendi çocuklandı...
Sapık gibi stalklıyordum bir kaç sene öncesine kadar. Sonra baktım ki hayatım onları stalklayıp yerimde sayarak geçiyor, bıraktım.
Evet , vardır bir hayır elbet.
YanıtlaSilKısmet değilmiş. Olsa idi o iki kişi napsa yinede engel olamazdı.
:)
Aynen öyle. Bunu bilmek biraz rahatlatıyor :)
SilNasıl insanlar bunlar yahu :(
YanıtlaSilBunlar ne ki benim gençlik aşklarım yılan hikayesi gibi :))
Sil