İlk yürüyüş günü

Aylar sonra nihayet bir yürüyüş denemesi için sabah dışarı çıkabildim :))

Sabah 8:30 gibi evden çıktım, yürüyüş yapılan yere doğru yürüdüm, oraya gidene kadar pertim çıktı zaten. İçeri girip ilk oturma yerinde oturup dinlenip geri döndüm haha :))

Mahalle içinde yürümek istemiyorum, zaten her taraf yokuş. Tekrar gittiğim günlerde oraya kadar yürüyüp sadece bir kaç alette hareket yapıp dönerim diye düşünüyorum. 

Yanıma kedi maması da almıştım, biraz dağıttım kedi gördüğüm yerlere. Bir adam iki koca poşet kedi mamasıyla gelmişti, benden önce hepsine dağıttı mamaları. Arada kaçırdığı varsa da ben dağıttım. Benim mamalar sadece farklı bir tat oldu onlar için. Çok aç değillerdi.

Pandeminin ilk zamanları bu koru kapatılmıştı bir süre. Sonra yaza doğru vakalar azalıp da koru da ziyarete açılınca gitmiştim, kediler perişan haldeydi. Tüyleri dökülmüş, açlıktan bir deri bir kemik kalmışlardı. Hazır mama dağıtılmasına alışıklar tabi, o yüzden kendileri yiyecek bulamıyorlardı herhalde. Mama verdiğimde kıtlıktan çıkmışçasına nefes almadan yiyorlardı. Bugün o kedilerin her biri ev kedisi gibiydi. Tüyler kabarık, yumuşacık. Göbüşler çıkmış mama yemekten :)

Biraz daha erken çıksam daha iyi olacak, tam trafiğin ortasına çıktım. O da yoruyor insanı. Herkes işe gidiyor, bu yoğunluğu unutmuştum. Ama yürüyüşe gelen de bir sürü insan vardı, gittiğim korunun da otobandan farkı yoktu yani. Yürüyüş otobanı. Bir tek ben mi evde yatıyormuşum dedim. Herkes ne kadar hareketliymiş.

Eve geldiğimde saat 9:30 olmuştu. Şu an 10:35, kahvaltı yaptım. Resimdeki ürünler balkondaki saksılarımdan topladıklarım :) Saksılardan ürünleri toplayıp yemek aşırı keyifli bir hismiş.

Bu arada kahvaltı yapasım gelmiyor falan diyordum ya, hiç o modda değildim bugün. Uzun zamandır böyle rahat, kendimi zorlamadan kahvaltı yapmamıştım. Demek ki benim sabah yürümeye ya da en azından bi dışarı çıkmaya ihtiyacım var.