Saçlarım bu sene hızla beyazlamaya başladı. Geçen seneye kadar toplasam 5 tane zor bulurdum ama bu sene 20'den fazladır herhalde. Dün akşam iftarda annem "bu sene arttı beyazlar kafana bir şey mi takıyorsun" dedi. "Yoo, hayır takmıyorum" dedim. Gerçekten de takmıyorum, ya da ben mi öyle sanıyorum acaba.
34üncü yaşıma kadar biraz daha artar sanırım bu sayı. Şikayetçi değilim aslında, hatta hoşuma gidiyor bu hali. Ama daha da artarsa hoşuma gitmeyebilir. Şimdiki haliyle o siyah saçların arasından bir kaç tel uzanan parıltılı iplikler gibi duruyorlar. Hani düğünlerde kına gecelerinde küçük çocukların saçları süslenir ya bazen araya da pullu iplikler karıştırılıp örülür. Onun gibi geliyor bana.
3 aylık ücretli izindeyim. Ağustosta döneceğim gibi görünüyor. Çok mecbur kalmadıkça markete bile çıkmıyorum. O yüzden de saçlarım beyazlamış olabilir. Evden çıkmıyorum, gezmiyorum, hatta kitap okuyamıyorum, film izleyemiyorum ve hayal dahi kurmakta zorlanıyorum. Bu korona nereye kadar gidecek böyle, atlatabilecek miyiz? Sonumuz ne olacak? Normal hayata dönebilecek miyiz tekrar? Bu düşünceler başka bir şeyle ilgilenmemi zorlaştırıyor.
Kendimi harekete geçirebildiğim zamanlarda da kpssye çalışıyorum, saksılardaki bitkilerimle ilgileniyorum... yine kitap okuyamıyorum. yine güzel hayaller kurup inanamıyorum. Ama kendimi de çok zorlamıyorum, oluruna bırakıyorum. Akışına bırakıyorum hayatı. "Boş geçiyor zaman" paniğini yaşamıyorum eskisi kadar sanki. Azaltmaya çalışıyorum bu paniği.
Sizde durumlar nasıl?
0 yorum:
Yorum Gönder