Her gün yazamasan da yaz :))

Her gün yaz dedim kendime ve yazmaya başladım ama iki gündür yazamıyorum farkındayım. En iyisi ben yazabildiğim zamanlar yazayım ama arayı açmayayım o da yeterli bence. 

O dediğim ritüeli o gece de tekrarladım, yine kötü bir gün geçirdim. Ya bu ritüeller bana cidden ters tepiyor galiba.

Müdürle tartıştık, neyse ki sonda tuttum kendimi yoksa iyice gıcık edecektim kendime adamı. Belki de gıcık olmuştur bilmiyorum. 

İstemediğim bir işi sürekli önüme koyuyordu, ofisten kimse istemiyor ama onları zorlamıyor beni zorluyordu. Ben de sorun çıkaran olmiyim diye yapmıştım bi kere, sonra iki de bir benim önüme gelmeye başladı ve patladım sonunda. Müdür de abartma falan dedi iyice delirdim. Sonra durdum, bu işin sonunda yanan ben olucam diye düşündüm. Tamam müdürüm diyip paşa paşa yaptım işi. 

Stresten kendimi alışverişe verdim çıkışta. Öğle yemeği yememiştim (hem vakit bulamadım hem de mutsuzken iştahım kapanıyor benim), akşam yemeği de yemeden zombi gibi mağazaları dolandım durdum. Bir iki şey aldım çok düşünmeden. Neyse ki çok abuk subuk şeyler almamışım. 

Sonra eve geldim bi ton ağladım yine. Ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi yine işe gittim. Hayat böyle işte ağlarsın zırlarsın kendini yerlere atarsın ama sonra yine giyinip süslenip püslenip dik bir şekilde işine gidersin. İçine içine ağlamaya devam edersin. Haksızlıkları yutarsın, sınıf farkı yaratılmasına ses çıkarmazsın vs.