Bir umut belki neşelendirirsin beni diye.
Bıkkınım, yorgunum. İnsanları anlamaya çalışmaktan yoruldum. İyi niyet gösterince kullanılmaya çalışmaktan, yalnız kalmak isteyince acınmasından... Yani şunu kabul etmeliyim ki insanları topluca mutlu edemem, herkes beni sevemez. Sevmeyenler illa ki olacak, çekemeyenler, nefret edenler.
Arkadaşa bunu söylediğimde olumsuz düşünme olumsuzu çekme kimse nefret etmeyebilir diyor ama hayatın gerçeği bu, illa ki edecek birileri. Nefret eden olsun ki seven de olabilsin.
İş yerinde çok daralıyorum bu aralar. Herkesin masası değişti ya, bi alışamadık yeni düzene. Yanımdaki arkadaşı da normalde severim ama bi alışamadım gitti. Sürekli yanyana olmak başka oluyor çünkü.
Bazen oturup uzun uzun konuşarak içimi dökmek istiyorum, yazmak da yetmiyor sanki. Ses kaydı mı yapsam kendime acaba :))
Kimseye dert anlatıp içini şişirmek istemiyorum ama patlayacağım yani neredeyse. En iyisi ya ses kaydı yapıp sileyim ya da bi oyuncak bulup karşıma oturtup anlatayım. Başka ne yapabilirim bilmiyorum, ya da varsa dert dinlemek isteyen telefonumu vereyim arasın içimi dökeyim :D
Zaman zaman insan çökmüş hissedebiliyor ama her şey geçer. Bu sıkıntın da bitecek, şimdi hiç bitmeyecek gibi görünen olumsuzluklar bir gün muhakkak sonlanacak. Yazmak iyi geliyorsa yazmaya devam edebilirsin. :)
YanıtlaSilDuygu' da söylemiş, her şey bir gün geçecek. Eskilerin bir lafı vardır, "kararan gün hep kararmaz ya!" Elbet sabah olup aydınlanacaktır. Bence sen yaz, yazarken öyküye çevirirsen de bu sana terapi olur. Hem de blogda hikayelerin olmuş olur. Kendinden çıkıp bir başkasının ağzından anlatır gibi ya da yazar gibi. :) Sevgiler,
YanıtlaSilBenim sabahlar 2 saat geceler 22 saat gibi geliyor bazen :)) Gün doğsa da hemen kararıyor sanki ya.
SilÖyküye çevirme kısmını tam oturtamadım kafamda yapamam gibi
Yazmak bir yere kadar ama karşında biri "onaylamasa" bile arada kafa sallasa, haklısın dese sanki daha rahatlatıcı:) Bir de insanoğlunu yapısı böyle, anlatmak ve paylaşmak konusuna kurulu gibi:) İnşallah en kısa zamanda huzur bulursun...
YanıtlaSilEvet ya biri kafa sallasın hak versin içimi rahatlatsın deli olmadığımı kanıtlasın 😄 Teşekkür ederim aminnnn
Silİlk paragrafın o kadar beni anlatıyor ki. İnsan zaman zaman yalnız da kalmak isteyebilir bu onu mutsuz olduğunu göstermez ya da sürekli dışarı çıkıp birileriyle gezmek isteyebilir ki bu da çok mutlu, dertsiz olduğu anlamına gelmez ama insanlar seviyor bu tür etiketleri ve yargılamaları ne yazık ki. Başkalarını mutlu etmeye çalışmak zaten başlı başına yorucu bir durum çünkü biri a ister biri b ister ama kimse sormaz senin ne istediğini. Sonra yapmadığında da anlayışsız ve kötü insan olarak seni etiketlerler. Bir çoğu kendi bencilliğinin farkına bile varmıyor. Yaz ama sen en iyisi yazmak oluyor kendi sesini duymak ya da sesinin bir şekilde ulaşamadığını hissetmek insanı daha çok sıkabiliyor bazen. Tabi kendin için en iyisini sen bilirsin o ayrı :)
YanıtlaSilEvet ya bi de öyle bi hissettiriyorlar ki onu kendi egolarını tatmin etmek için… farkında olmadan yapıyorlar çoğu zaman belki de ama kırıcı oluyor. Ses kaydı yapmadım niyetse elim gitmedi bir türlü, iyi mi gelir bilemiyorum hala. Yapmadan da bilemicem. Yazmak iyi geliyor ama o kesin :)
Sil