Kandilde Bayramda vs arayanlardan mısınız?

Öncelikle Mevlid kandiliniz kutlu olsun. 

Kandil, bayram gibi özel günlerde akrabaları, tanıdıkları arayan ya da mesaj atanlardan mısınız?

Benim hiç içimden gelmiyor ya. Gidip annemin babamın elini öpmek bile saçma geliyor nedense bir türlü oturtamadım bunları kafamda. 

Dedemi aramış kardeşlerim, babam sen aradın mı dedi yok dedim. Niye aramadın ara dedi, hastalansan bişey olsa o gelir yanına falan dedi. Düşündüm de diğer kardeşlerim aramışken ben aramadım diye kötü hissedebilir. Bi de daha yeni farklı bir yere gitti, taşındı, önceden bize yakın oturuyordu.  Unutulmuş hissetmesini istemedim. Bi de düşündüm de küçük kardeşim ilerde hepimiz çoluk çocuğa karışıp kendi hayatlarımıza gömüldüğümüzde diğer ablasını arayıp da ben hoşlanmıyorum böyle şeylerden diye beni aramasa kıskanıp kötü hisseder miyim acaba? 

Sonradan pişman olmamak için aradım, 35 saniye sürdü zaten. Pek ne yapıp ettiğini anlatmaz zaten ben de anlatmam, nasılsın iyi misin kandilin mübarek olsun kendine iyi bak iyi geceler, bu kadar.

Teyze, hala, dayı, kuzen, dedeler anneanne babaanne vs hiç içimden gelmiyor aramak sormak. Yıllardır mecburi bir şey olmasa görüşmüyoruz zaten. Küs falan değiliz ama uzağız işte. Ben özellikle çok uzağım herkese.

Pek insan sevmiyorum. Çok ayıklıyorum. Akraba olunca ayıklamadan uzaklaşıyorum hatta.

Yanlış mı yapıyorum diye çok düşünüyorum bazen. Akrabalar sitem ediyormuş arada bir bizimkilere, çocuklar neden bizi aramıyor diye. Kardeşlerim de aramaz etmez bu arada, sadece dedemi aramışlar işte. 

Sizce bu normal mi anormal mi? Siz tek tek arar kutlar mısınız her defasında?

Ha bi de çalıştığım yerde de var biraz bu, daha doğrusu önceki müdür varken öyleydi sonra yeni müdürle ve yeni çalışanlar gelince biraz resmileşti ortam. Oradaki bir iki abla da emekli olan büyükleri arada bir arayıp hal hatır sorarlar mesela. Ve bizden de beklerler onları aramamızı. Bi kere bi abla bana baya sitem etmişti neden bayramda beni aramadın diyerek. Ben akrabalarımı bile aramıyorum ki kimseyi aramıyorum demiştim. 

Önceki müdür kadındı ve her bayram tatiline çıkmadan önce mesai bitince gidip öper sarılır öyle ayrılırdık, beklerdi çünkü. Bayramlaşmadan sessizce gitsek garipserdi. Ofisçe birbirimizi de ayrıca öper sarılır iyi bayramlar derdik. Herkes herkese ayrı ayrı söylerdi yani. Çok sıkardı bu durum beni. O son gün izin alıp işe gitmeyesim gelirdi böyle mıç mıç olmamak için. Ben muhatap olmak istemiyorum öyle herkesle bu kadar. Sanki aileymişiz gibi. Kaldı ki ben ailemle bile böyle değilim. 

Mesafe iyidir iyi olmasına da, sonra da çok yalnızım diye ağlama krizlerim geliyor bazen. Ne istiyorum ben de anlamadım ki. 

Vefasızlık mı bu sizce?

İnsan sevmemek normal mi?

Bu işin normali ne?