Ov şit ! (Oh shit)

Başlığın orjinalini paranteze yazmak istemezdim ama tek yazınca da çok anlaşılmaz durdu sanki.

Şaşkınım ve bu şaşkınlığımın nedeni patır patır açılan kapalı instagirller. 

Bugün işyerinde bi arkadaş gelip Ebru Severtürk’ün açıldığını Twitter’ın bununla çalkalandığını çünkü açıldığı halde düğüne kapalı gittiğini falan anlattı. Rabiaca da açılmıştı dedi. Benim hiçbirinden haberim yok. Benden sonra millet dökülmüş meğer. 

Açıldığımdan beri herhalde ilk defa bu kadar kendimi ucube hissetmediğim bir gün oldu. Son günlerde baya içe kapanmaya, dışlanmış ve yalnız hissetmeye, az önce de dediğim gibi ucube gibi hissetmeye başlamıştım. Çünkü çevremde benim gibi sonradan açılan hiç kimse yok ne işte ne mahallede ne akrabalarda… Zamanında merakla ve keyifle takip ettiğim kapalı ve çok şık giyindikleri için örnek aldığım kişilerin de açılması demek ki ruh sağlığım yerinde, demek ki ben kafayı yiyip dengesiz hareket etmemişim(annem kafayı yediğime bağlıyordu çünkü) , bu akıl baştayken de verilebilir bir kararmış dedirtti. 

Özellikle de withahsen. Bu kız topuz bile yapmazdı, hep penye şal takardı. Neredeyse çarşafın bir alt basamağı gibiydi baya tesettürüydü. En çok da onun açılmasına şok oldum. Kızkardeşime söyledim önce inanamadı. Ama kız kardeşime söylerken içim nasıl rahattı var ya… içimden “bak hayran olduğun kızlar da açılıyor hadi onları da dışlasana bakalım” diyordum. Çünkü kardeşim ben açıldığımdan beri bana karşı çok farklı, eskisi gibi saygı duymuyor daha kolay üzüyor. Özellikle yalnız bırakıyor (Sanki annemle içten içe sürekli cezalandırıyorlar beni). Üzüldüğümü gördüğü halde kılını kıpırdatmıyor mesela kırıyor beni ve ben kırıldıkça acı çekmemi izliyor baya. Eskiden daha anlayışlıydı. Benimle hiçbir şey yapmak istemiyor. Konu birlikte dışarı çıkmaya gelecek diye ödü kopuyor, benimle dışarda olmaktan kaçıyor. Önce tamam diyor son anda vaz geçiyor. Benim de çok ağırıma gidiyor tabi elimde değil… Gerçi onlara da hak veriyorum onlar da şoku atlatamıyor ama işte bu kadar ciddi bir karar alıp da yalnız kalmak çok zor. Destek arıyor insan. Bu yüzden de çoğu kız evlenince açılıyor aslında, eşlerinden destek alarak bu geçiş sürecini daha kolay atlatmak için. 

Baya güçlüyüm ben aslında ya baya baya tek başıma ayaktayım helal olsun kız bana. 

Bir sürü konuşuyorlar etraftakiler arkamdan biliyorum ama napabilirim ki. Bizim eskiden bir stajyer kız vardı kapalıydı, geçen aylarda ziyarete geldi o da açılmış. Ben de daha bir kaç aydır açıktım. Çok tepki aldın mı falan gibisinden bir şeyler sormuştum “herkes konuşuyor tabi fark ediyorum ama gelip bana bir şey söylemedikleri sürece umrumda değil” demişti. Hak vermiştim. Ve ben de kim ne konuşuyor acaba diye düşünmeyi bıraktım. Gelip yüzüme söylerlerse belki o zaman ciddiye alırım. 

Yine bir noktaya takılıp bir sürü yazdım. 

Velhasıl kelam, dünya değişiyor. Herkes özgürce kendi hayatını yaşasın. 

Ha bi de eşcinsellik konusu var. Her yerde açık açık belliler artık. Kimse kendini gizlemiyor, okullarda bile. Kardeşimin okulunda varmış mesela iki kız. Geçenlerde gittiğim bir mağazanın kasiyeri de geydi. 

Baya baya kova çağına gidiyoruz gerçekten de. İnanılmaz ama astrologların dediği çıkıyor. Özgürlük, harekete geçme, boyun eğmeyi bırakma vs. Ayak sesleri duyuluyor yeni çağın. Artık geleneksellik devre dışı.