Özeleştiri

Hastalığım ağırlaşınca yine hastaneye gitmeyi gündem ettim bizimkilere, ama sonra kendim giderim diyip hazırlanmaya başladım. Neyse insafa geldiler de götürdüler beni. Ama bi ton laf yedim tabi, dün niye gitmemişim bugün işler güçler birbirine girmiş benim yüzümden, sabah niye kendim gitmemişim vs vs. 

Hastanede aile hekimi vardı sadece ve herkese o bakıyordu sırayla. Sırtımı göğsümü dinledi, boğazıma ateşime baktı. Antibiyotik, burun spreyi ve vitamin verdi. Bi de 3 günlük rapor ama ilk günü bugünmüş raporun yani çarşamba işteyim. İnşallah geçer o zamana kadar. 

Evdekilerde aram çok kötü, herkesle aram çok kötü. Galiba sorun bende ya. 

Belki de hep almaya odaklıyımdır hiç vermiyorumdur. Benimle ilgilensinler beni sevsinler beni alttan alsınlar vs diye düşünüyorumdur hep ama karşılığını verdiğimi sansam da veremiyorumdur belki. Belki de sevgi alamadıkça başka başka şekillerde almaya çalışıyorum diye hiçbir şekilde aldıklarım bana yetmiyordur. Zorla ilgi zorla dünyevi bişeyler ile bu açığı doldurmaya çalışıp dolduramadıkça daha fazlasını isteyip sinir bozuyorumdur. 

E millet de ver ver nereye kadar di mi. Bi türlü mutlu edemiyorlar bu kızı. Hiçbir şey yetmiyor. Çünkü eksik olan şey başka. Hiçbir zaman da diğer şeyler o boşluğun yerini dolduramayacak maalesef.