Hayali can dosta

Merhaba dost.

Aşırı sıcak bugün hava burada, sizin oralar nasıl?

Düne kadar en azından camı açınca eserdi, bugün o da yok. Camın dibine oturdum ben de, biraz daha rahatım şimdi.

Ah canım dostum, böyle sakin sakin dinleyişini seviyorum senin en çok. Sözümü kesmeyişini, beni eleştirmeyişini, olduğum gibi sevip sana olan sevgimi çöp etmeyişini. Sanki olgun bakışlarını yere indirip anne şefkatiyle kabul ediyormuşsun gibi beni... Asla kıskanmazmışsın gibi, arkamdan iş çevirmezmişsin gibi, ruh ikizim senmişsin gibi... Ben konuşmadan da anlıyorsun sen beni ama ben sana kendimi anlatmayı da seviyorum, kimseye değil de sana açılmak rahatlatıyor beni. Söylediğin her cümlenin zihnimde parlamasıyla aydınlanıyorum. 

Böyle bir dostum yok benim. İyi dostlar biriktirmedim. Şöyle bir yaşantıma bakıyorum da, hayatıma bir yatırımım olmamış hiç. Hep günü kurtarmışım, istemediğim yerlerde bulunup en az zararla nasıl çıkarım buradan hesabı yapmışım hep. Hiç daha fazlasına çabalamamışım, cesaret edememişim, kendime güvenememişim.
İnsanları her zaman güvenilmez bulmuşum, kimseye inanmamışım, kimseyle bağ kuramamışım, herkesi itmişim etrafımdan yapayalnız kalmışım. Yalnızlığı seviyorum, hep sevdim ama bazen bir eş ruh arıyor insan. Kendi dilinden konuşabilen ve güvenebileceği birini arıyor. Karşı cins olarak değil, aşk olarak değil. Tabi ruh eşini bulup onda tamamlanmak müthiş olurdu ama bir arkadaş bir dost olarak da yakın bir ruh arıyor insan.

Yaş ilerledikçe yeni arkadaşlıklar edinmek daha da zorlaşıyormuş. ama bulursam tüm arkadaşlıklarımdan daha köklü olacağını hissedebiliyorum. Herkesi ittim ittim ittim, insanların iç yüzlerini de gördüm giderlerken. Şimdi ne istediğimi biliyorum, her şeyin kıymetinin ne olduğu biliyorum. Kendimi hiçbir şey için zorlamıyorumm. Eş ruhumun nasıl olması gerektiğini biliyorum. Misyonumu biliyorum. Çocuk değilim rüzgarlarda savrulan yaprak misali ya da ateş topundan bir ergen de değilim, ruhumdaki akışın farkındayım. Ayaklarımda toprağı hissedebiliyorum. Kim olduğumu öğreniyorum, ne istediğimi biliyorum. Çok kutsal, yüce bir yolculuktayım ve yakında bu yolda bana eşlik edenler çıkacak. Ve ben yine çok sık eleyeceğim ama bu sefer yanımda kalanlar en hakikatliler olacak.

Biraz fazla gaza gelince bu karikatür geldi aklıma :D

Blogum da bu dost niteliklerini karşılıyor aslında :)) Sakin sakin dinliyor ben yazarken klavyeme müdahale etmiyor falan :)

Haydi o zaman devam...

Canım dostum,

Güya bugün tüm kahve çeşitlerini tüketmeye ara verecektim. Türk kahvesini her gün içiyorum özellikle onu bırakmaya niyet ettim ama akşama duble türk kahvesi pişirirken buldum kendimi. Yok yok bu kahve diyeti bana uymuyor. Bir de nasıl güzel oldu var ya, mis gibi, lezzetli. Ya da "az kala bırakıyordum" paniği mi daha lezzetli hale getirdi bilmiyorum. Bir kez daha anladım ki ben kahvesiz yapamıyorum... Ama uykusuz kalıyorum, selülit diye de bir sorun başladı, bir de dişlerim zaten cansız hiç beyazlamıyor artık kahve müdavimliğine devam ettikçe... Kahveden vazgeçmek zorunda kalmadan bunlara bir çözüm bulayım bari en iyisi ben.
Tavsiyen varsa yaz bana :)