Bir arkadaş, bir anda aramız açılmaya başlamıştı. Yani hiç yazmıyor aramıyor ben yazınca da kısa kesiyor, görüşelim diyince de bahane bulup sonra kendisi teklif de etmiyordu. Meğer bu süre boyunca biriyle ciddi görüşüyormuş. Bana söylememiş. Totem yapmış kimseye söylemezsem belki bu sefer evlenirim diye. Totemi tuttu, evlendi. Ve ben bunu sosyal medyaya attığı söz&nişan fotoğrafıyla öğrendim. Birkaç ay sonra da davetiyesini gönderdi. Meğer iki yıldır görüşüyorlarmış. Tek ben değil, kimseye söylememiş hatta ablasına bile evlilik teklifine kadar söylememiş. Bu da başarı aslında, iyi tutmuş kendini.
Nikahına gittim, takımı da taktım. Hani evlenince havalananlar olur ya, en korktuğum şeylerden biridir, öyle olmuştu. Koca buldum havası. Arkadaş markadaş kimseyi gözü görmüyor, sadece kocası var onun için ve eli yüzü düzgün bir adam bulduğu için de kendisini çok başarılı, zirvede görüyor...
Kendi haline bıraktım, en yakın arkadaşıydım güya bir zamanlar. Eşiyle bile tanıştırmadı. Özellikle yanına gidip konuşsam da çok yapmacık geldi her şey. Bıraktım ben de. Düğün sonrası da sormadım etmedim. Onun da pek umrunda olmadı zaten.
Sonra bir gün aradı “hazır kocam evde yokken herkesi bi sırayla arayayım dedim hihi” diyerek. Burda iyice belli oldu işte bakış açısı. Normal konuştum kapattık. Sonra yine bir daha görüşmedik.
Ve dün, mesaj attı. “Kuzum salatı tefriciye alır mısın yarına kadar” diye sormuş. Bi de kızkardeşim ve annem de alır mı diye de eklemiş. Naber nasılsın falan da yok bu arada. “yok canım alamam kusura bakma, annemle kardeşimle de aramız biraz açık bu aralar, ben soramam sen sor istersen” dedim(keşke onlar da alamaz deseydim). Önceden olsa hayır diyemezdim. İstemeye istemeye tamam derdim. Biraz gitgel yaşadım ama hayır diyebildim ve bu beni aşırı rahatlattı. Hala “iyileştiren sınırlar” kitabını okuyorum, onun etkisi de oldu sanırım.
“Yok canım ne kusuru estağfirullah. Hmm. Peki canım.” Bu kadar, hayırdır ne oldu falan yok. Zaten anlatacağım yoktu da nezaketen bi sorulabilirdi. İnsan bu kadar da belli edemez ya sadece işi düşünce iletişime geçtiğini.
Benim arkadaşlık ilişkilerim hep böyle oluyor işte. Bir yerde tuhaflaşıyor, kopuyor. Belki de benden sebeptir, bilmiyorum ama çözmek istiyorum bu durumu.
Adam akıllı düzgün, ömürlük arkadaşlıklar istiyorum...
Sende sorun yok, bencillik akıyor. Ben gerildim tavrına:(
YanıtlaSilDi mi ya? Biraz daha dikkatli seçmek gerekiyor demek ki. Teşekkür ederim yorum için dada 🧡
SilEn baştaki düğün tanışma evlenme mevzusunda olay bitmiş olsaydı diyeceğim şu olacaktı: olabilir. Bazen insan diyemiyor. Zira bende hamileliğimi arkadaşıma diyememistim. Olay çok başka belki ama o beni öyle yanlış anlamış ki, içine oturmuş unutmamış denir ya, ondan. Kendi hamile kalınca da bana söylemedi. Soruncada senden öğrendim dedi bana. O an anladım zaten bu kadar icerlediğini. Yoksa bana hiç bir şey dememişti. Bense nisbet olmasın diye diyememistim oysa. Kendisi bazı nedenlerden geç anne oldu. O geldi aklıma ilk. Sonrasında yazdıklarınız ise olayı başka yere taşıdı zaten. Ben ki sadece gün ortamında görüştüğüm insana birşey soracaksam ilk merhaba nasılsın derim. Şunu da demek istiyorum. Benimde devamlı uzun süreli görüştüğüm bir kişi var. O da bahsi geçen o arkadaş. Bazen o arar bazen ben. Sık görüşemesek de hala ararız birbirimizi. Yani insan hep karşıdan bekliyor çoğu zaman. Belkide ondan bitiyor çoğu ilişki. Sizden farkım yok yani. Çok yazdım kusura bakmayın.
YanıtlaSilAynen ben de onu büyütmeyecektim, totem yaptı böyle olması gerektiğini düşündü demek ki kendi kararı diyip uzatmayacaktım ama devam eden süreçte de davranışlarını aynı şekilde sürdürünce bi dur dedim artık.
SilSenin durumun da senin açından çok ince düşünceli bir davranış olsa da yanlış anlaşılmaya müsait olmuş gerçekten. Ama farkına varıp konuşup anlaşacak olgunluktaymışsınız neyse ki.
Dediğini ben de düşündüm, ben beklemedim kendim aradım görüşelim dedim vs o zaman da kendini benden yukarda görmesi rahatsız edici oldu.
Ne kusuru, yorum okudukça mutlu oluyorum ben :)
Aynı durum bende de var.. çok sevdiğim bir arkadaşım vardı. Yabancı bir erkek arkadaşı oldu, tanıştık ettik ama olmadı. Ben arkadaşımın yanında oldum ama yabancı arkadaş da iyi biri, onunla da görüşüyorum sosyal medyada. Her neyse, arkadaşımın bu ayrılık sonrası hep destekçisi oldum, ama arkadaşım hemen yeni biriyle tanıştı. Tamam mutlu olsun dedim yine yanında oldum, enişte bey ile tanıştık. Bunlar işi ilerletmiş evlilik teklifi yapılmış isteme olmuş haberim yok. Çok üzülmüştüm ama ses çıkarmadım. Ondan sonra bir haller oldu arkadaşıma, bir soğukluk geldi ki sorma. Aramıyor sormuyor , ben arayıp sorduğumda kısa cevaplar falan. Beni düğününe nişanına davet dahi etmedi. Ne yapmıştım ki ben ona??? İlerleyen zamanda telefon numaramı da silmiş..
YanıtlaSilşimdilerde o arkadaşımın ablası ile görüşüyorum da; senden vazgeçtiği için pişman diyor. Evlenince arkadaşlıklar bitiyor mu ben onu bilmek istiyorum ... biz fazla iyi yürekliyiz bence..
Bu arada yabancı arkadaşla sosyal medyada görüşüyorum derken; arkadaşlığımız devam ediyor manasında. Şu anda o da evlendi :)
SilNe kadar benzer bir durum olmuş. Bazı kişiler evlenince çok değişiyor, artık başka kimseye ihtiyacım yok diye düşünüyorlar herhalde. Ve demek ki evlilik yolunda destek olsun diye arkadaş adı altında destekçi tutuyorlar kendilerine... Ya da kendilerine güvenemiyorular, kocalarından kıskanıyorlar da olabilir... bilemeyiz iç yüzünü.
SilSende bi de numaranı silmiş falan baya abartmış yani. Bir anne sözü okumuştum internette, evlenince de kız arkadaşlarını asla ihmal etmemekle alakalıydı. İhmal edenler hep pişman oluyorlar zaten bir süre sonra.
Bunlar bize ders olsun biz yapmayalım bari :)
Ben şahsen öyle olmak istemiyorum. İnsana iyi günde olduğu kadar kötü günde de insan lazım. Ama meymiş, herkese değer vermeyecekmişiz onu anladım. Şimdi varsa varsa bir elin beş parmağını geçmeyecek kadar iyi arkadaşım vardır..
SilBen de istemiyorum, bazen değer vermek ters tepiyor maalesef evet.
SilBende bir elin parmakları kadar bile yok :) Ama yeni arkadaşlıklarda çok özenli davranmaya çalışacağımı biliyorum...
Yalnız değilsiniz. On yıldır arkadaş olduğum bir arkadaşım vardı benimde.Aynı okula gitmiyorduk siteden arkadaştık bu yüzden kışın değil yazın görüşür tüm yazı birlikte etkinlikler yaparak okuldan konuşarak geçirirdik ne oldu bilmiyorum geçen seneden beri konuşmuyoruz. Yaz geldiğinde ben gittim yanına ben aradım,verdiği yarım ağızlı cevapları ilk baş umursamadım ama sanki zorla onu konuşturuyormuşum gibi olunca da dayanamadım. Ben geçen Kasım ayında blogumu açtım bir "hayırlı olsun arkadaşım" demedi halbuki blogumu açtığımı biliyor. O öyle benimle konuşmayınca bende onunla konuşmayı,görüşmeyi kestim.Eskiden hiç burnu havada bir kız değildi ama şimdi ne oldu bilmiyorum.
YanıtlaSilÇok ilginç ya, nedenini söylese bari. Arkadaşlık böyle bir şey olmamalı, hani her şeyi paylaşıyorduk? Bazı insanlar hayatından insan ayıklamakta çok duygusuzlar. Ara sıra hayatımıza bir temizlik getirmek güzel aslında, bazen gerekli olduğunu düşünüyorum ben de ama hiçbir şey demeden tuhaf davranışlarla, karşıdakine kendisini önemsiz hissetirircesine olmamalı bu. Nasıl olmalı ondan da emin değilim aslında. "Artık arkadaş olmak istemiyorum" dese o da sert olur.
SilAma yani bi hayırlı olsun demekle de bişey olmazdı... Çok karışık işler ya. Girdiği ortamlar, yaşayıp anlatmadıkları vs bir sürü sebep çıkar irdeleyince belki.
Ama kesin olan bir şey var ki o da "böyle olmalıymış". Vadesi doluyor bazılarının demek ki, belki de hayatta o kişilere artık ihtiyacımız kalmadığı için hayat uzaklaştırıyordur ;)
Aynı şey bende de var. Aynı dertten bende en az senin kadar müzdaribim. Blogunu keşfettiğim ve takibe aldığım ilk gün keşke bu üzücü yazıyla başlamasaydım ama kalan sağlar bizimdir diyeyim:)
YanıtlaSilBende de farklı bir versiyonu var. Çocukluktan beri arkadaşız. Ben evlenme kararı aldıktan sonra değişti, evlendikten sonra buna çok bozuldu. Seni paylaşmak zoruma gidiyor tarzı bir şey demişti. Zaten bir daha hiç eskisi gibi olamadık. Evlenme teklifi için organizasyon yapmış, beni çağırmamışlardı. İlk etapta biraz tavrımı koydum ama sonra dedim ki ben aklına gelmiyorsam kimsenin, banane onlardan?
İnsanlar çeşit çeşit işte...